رابطه ی بین آسیب های ورزشی با نیمرخ های فیزیکی و فیزیولوژیکی بازیکنان مرد رشته ی فوتسال استان آذربایجان شرقی

چکیده : فوتسال یک رشته ورزشی گروهی، سرعتی و پر برخورد می باشد. با توجه به نبود تحقیقات جامع و مدون در زمینه ی شیوع آسیب های ورزشی فوتسال و علل آن، تحقیق حاضر به منظور تعیین روابط همزمان آسیب های ورزشی با نیمرخ های فیزیکی و فیزیولوژیکی بازیکنان مرد فوتسال انجام شد. بدین منظور 120 بازیکن فوتسال مرد تیم های شرکت کننده در مسابقات سوپرلیگ استان آذربایجان شرقی (با میانگین سن 92/2±82/20 سال، قد 4/6±4/174 سانتی متر و وزن 3/8±6/68 کیلوگرم)، جهت شناسایی آسیب های ورزشی، به پرسشنامه ی آسیب شناسی محقق ساخته پاسخ دادند. همچنین برخی شاخص های آنتروپومتریکی، فیزیولوژیکی و اختلالات وضعیتی با استفاده از ابزارهای معتبر مربوطه اندازه گیری شد. داده های تحقیق، با استفاده از آزمون خی دو و ضریب همبستگی پیرسون و اسپرمن در سطح معنی داری کمتر از 05/0 درصد به وسیله ی نرم افزار spss16 تجزیه و تحلیل شدند. نتایج نشان داد که 8/95 درصد بازیکنان حاضر حداقل یکبار آسیب دیده اند و این آسیب ها در زمان مسابقات (51/65 درصد) بیشتر از زمان تمرینات(49/34 درصد) بود. هم چنین اندام تحتانی با 2/74 درصد شیوع آسیب بیشتری داشت. آسیب های مفصلی با 94/44 درصد شایع ترین و آسیب های استخوانی با 8/5 درصد کم شیوع ترین نوع آسیب دیدگی بودند. مچ پا نیز با 40 درصد شایع ترین عضو آسیب دیده بود. شیوع آسیب های ورزشی با درصد چربی بدن (04/0p<)و ناهنجاری افزایش لوردوز(02/0p<) رابطه مثبت و معنی داری داشتند. ولی شاخص توده ی بدن، طول قد نشسته، طول ران، دور ران، انعطاف اندام تحتانی، توان بی هوازی و ناهنجاری های ساختاری رابطه مثبت غیرمعنی دار داشتند. هم چنین شاخص های توده ی بدون چربی، طول قد ایستاده، طول اندام تحتانی، طول ساق، دور ساق، پهنای قوزک، توان هوازی، با شیوع آسیب های ورزشی رابطه ی منفی غیرمعنی دار داشتند. بنابراین با توجه به نتایج، میزان آسیب های فوتسال بالا است ومی توان اظهار داشت که از بین شاخص های فیزیکی و فیزیولوژیکی و اختلالات وضعیتی تنها ازدرصد چربی و افزایش لوردوز می توان به عنوان عامل پیش بین میزان بروز آسیب های ورزشی استفاده کرد. واژه های کلیدی: آسیب های ورزشی، شاخص های آنتروپومتریک، شاخص های فیزیولوژیک،